Ω Θεών και ανθρώπων Μήτερ, ω Σύνθωκε και Σύνθρονε του Μεγάλου Διός, ω Πηγή των Νοητικών Θεών, Συ η οποία συντρέχεις με τας Αχράντους Ουσίας των Νοητών Θεών, η οποία εδέχθεις την κατ’ εξοχήν κοινήν αιτίαν εκ πάντων των όντων και την μεταβιβάζεις εις τους Νοερούς Θεούς, Ζωογόνε Θεά και Μήτις και Πρόνοια, των ημετέρων ψυχών Δημιουργέ, που αγαπάς τον Μέγαν Διόνυσον, Συ η οποία περιέσωσες και πάλιν τον Άττιν εκτεθέντα και τον μετεκάλεσες προς Σε, αφού εβυθίσθη εις τον άντρον της γης, Συ που ηγείσαι όλων των αγαθών στους Νοερούς Θεούς, που πληροίς με αυτά τον αισθητόν κόσμον, και χαρίζεις όλα τα αγαθά σε όλους. Χάρισε εις όλους τους ανθρώπους την ευδαιμονίαν, βάσις της οποίας είναι η γνώσις των Θεών, ιδιαιτέρως στον λαό των Ρωμαίων κάμε ώστε να απαλειφθεί η κηλίς της αθεΐας, και να επικρατήσει η ευμενής Τύχη ώστε διά της αγαθής συνεργασίας εξασφαλιστεί η αρίστη διακυβέρνησις εν τη Αυτοκρατορία επί πολλάς χιλιάδας ετών.
Όσον δι’ εμέ, δέξου όπως συλλέξω τον καρπόν της προς Σε υπηρεσίας μου, την Αλήθειαν έναντι των περί Θεών Δογμάτων, την τελειότητα εν τη Θεουργική ασκήσει, την αρετήν συνοδευομένην υπό της Αγαθής Τύχης εις όλας τας επιχειρήσεις πολιτικάς ή στρατιωτικάς. Ειθε το τέλος του βίου μου να είναι απηλλαγμένον θλίψεων και ευδόκιμον υποστηριζόμενον μετά της Αγαθής Ελπίδος.
—Ιουλιανός, Εις την Μητέρα των Θεών 20—
EIS TH MHTERA TWN QEWN 20.1 ` to EIS TH MHTERA TWN QEWN 20.21 «Ὦ θεῶν καὶ ἀνθρώπων Μῆτερ, ὦ τοῦ μεγάλου Σύνθωκε καὶ Σύνθρονε Διός, ὦ Πηγὴ τῶν νοερῶν θεῶν, ὦ τῶν νοητῶν ταῖς ἀχράντοις οὐσίαις συνδραμοῦσα καὶ τὴν κοινὴν ἐκ πάντων αἰτίαν παραδεξαμένη καὶ τοῖς νοεροῖς ἐνδιδοῦσα, Ζωογόνε Θεὰ καὶ Μῆτις καὶ Πρόνοια καὶ τῶν ἡμετέρων ψυχῶν Δημιουργέ, ὦ τὸν μέγαν Διόνυσον ἀγαπῶσα καὶ τὸν Ἄττιν ἐκτεθέντα περισωσαμένη καὶ πάλιν αὐτὸν εἰς τὸ γῆς ἄντρον καταδυόμενον ἐπανάγουσα, ὦ πάντων μὲν ἀγαθῶν τοῖς νοεροῖς ἡγουμένη θεοῖς, πάντων δὲ ἀποπληροῦσα τὸν αἰσθητὸν κόσμον, πάντα δὲ ἡμῖν ἐν πᾶσιν ἀγαθὰ χαρισαμένη, δίδου πᾶσι μὲν ἀνθρώποις εὐδαιμονίαν, ἧς τὸ κεφάλαιον ἡ τῶν θεῶν γνῶσίς ἐστι, κοινῇ δὲ τῷ Ῥωμαίων δήμῳ μάλιστα μὲν ἀποτρίψασθαι τῆς ἀθεότητος τὴν κηλῖδα, πρὸς δὲ καὶ τὴν τύχην εὐμενῆ συνδιακυβερνῶσαν αὐτῷ τὰ τῆς ἀρχῆς πολλὰς χιλιάδας ἐτῶν, ἐμοὶ δὲ καρπὸν γενέσθαι τῆς περὶ σὲ θεραπείας ἀλήθειαν ἐν τοῖς περὶ θεῶν δόγμασιν, ἐν θεουργίᾳ τελειότητα, πάντων ἔργων, οἷς προσερχόμεθα περὶ τὰς πολιτικὰς καὶ στρατιωτικὰς τάξεις, ἀρετὴν μετὰ τῆς Ἀγαθῆς Τύχης καὶ τὸ τοῦ βίου πέρας ἄλυπόν τε καὶ εὐδόκιμον μετὰ τῆς Ἀγαθῆς Ἐλπίδος τῆς ἐπὶ τῇ παρ᾽ ὑμᾶς πορείᾳ.»
φιλοσοφοῦμεν γνησίως τε καὶ ἱκανῶς 